"It was a hunting accident, but not the usual kind. Uncle chip was trampled by a stampede of 67 wild horses in his sleeping bag on a camping trip. I overheard the undertaker say that, when they dumped the body out, it looked like someone had drop-kicked a cherry pie."
Deze Horror / Komedie film, geïnspireerd door een kort verhaal van schrijver Stephen King, met een leuk concept, combineert horror (inclusief expliciete gore) en komedie tot een onsamenhangend geheel, waarbij zowel het verhaal als het einde tegenvalt.
Wanneer de tweelingbroers Hal (de rustige, verlegen helft) en Bill (de nare, duistere helft) het oude apenspeeltje van hun weggelopen vader op zolder vinden, begint een reeks gruwelijke sterfgevallen om hen heen plaats te vinden. Al snel leggen Hal en Bill een causaal verband met het dodelijke aapje en willen ze er vanaf, maar dat blijkt uiteraard lastiger gezegd dan gedaan. Je kunt dingen in stukken hakken of in de fik steken, maar soms komen ze terug. Ze dumpen uiteindelijk het apenspeeltje in een diepe put, maar jaren later begint de ellende opnieuw en moeten ze weer in actie komen.
De film biedt in de basis licht vermaak, met name door de vele dodelijke moorden / ongelukken (alle sterfgevallen zijn overdreven bloederig) die worden gepleegd door de demonische opwindbare speelgoedaap met een trommel. Zodra men aan de sleutel op de achterkant van de speelgoedaap draait en de speelgoedaap begint te trommelen (dat werd altijd fraai in beeld gebracht), dan gaat er een dodelijk ongeluk gebeuren en de eerste krijgen we al te zien na een paar minuten als de weggelopen vader (Adam Scott) de speelgoedaap wilt dumpen in een winkel en waarbij dan de winkeleigenaar (Shafin Karim) om het leven komt (zijn darmen worden dan uit zijn lichaam getrokken door een harpoen van een oud duikerspak) door een bizar ongeluk.
Helaas weet het verhaal minder te bekoren. En dat is jammer, want de opwindbare speelgoedaap met de trommel ziet er griezelig genoeg uit om het gezicht te zijn van een horrorfranchise (zoals men gedaan heeft met de pop "Annabelle" uit de horrorreeks "The Conjuring"). Zo heeft de moordlustige speelgoedaap wijde en ingevallen ogen met een bezeten, starende blik. Een brede, ontblote glimlach, terwijl de tanden stijf op elkaar blijven. En slaat de speelgoedaap ijzingwekkend hard en zonder aarzeling onophoudelijk op de trommel wanneer de tijd is gekomen voor het volgende slachtoffer.
De eerste circa 30 minuten van de film, welke zich afspeelt in 1999 en waarin de tweeling Hal en Bill als kinderen (goede dubbelrol van Christian Convery) centraal staan, wekt de indruk dat we te maken hebben met een leuke, zelfbewuste film. Dit deel is leuk, mede door de leuke en ook mooie Tatiana Maslany als moeder Louis van de tweeling, heeft een vlotte vertelstijl, met scherpe zwarte humor die wordt versterkt door de strakke montage en heeft een aantal leuke en bizarre dodelijke ongelukken (o.a. met de onthoofding van oppas Annie, gespeeld door Danica Dreyer, in een Japans sushirestaurant). Wanneer ook hun moeder slachtoffer wordt, weet de tweeling dat ze van die verrekte aap af moeten zien te komen. De meeste hoogtepunten bevinden zich dus in dit eerste halfuur. En ik denk dat de film sterker was geweest als de tweeling jonger was gebleven.
Wanneer we vijfentwintig jaar vooruitspoelen, zakt de stemming langzaam weg. Hal heeft inmiddels een zoon, te weten Petey (Colin O'Brien), die hij maar een keer per jaar ziet. Hij is namelijk bang dat de speelgoedaap een vloek is geworden die Petey zal treffen en houdt hem daarom op afstand. Ook zijn broer Bill heeft hij al jaren niet meer gesproken. Bill leeft helemaal teruggetrokken, en heeft een duistere reden om te vrezen voor de terugkeer van de speelgoedaap.
Nu Hal en Bill volwassen zijn, komt het contrast tussen de overdreven ongelukken / moorden (zo vliegt het hoofd van tante Ida, gespeeld door Sarah Levy, in brand boven het gasfornuis en als ze daarna in paniek haar huis ontvlucht, vindt ze haar dood door tegen het ‘Te koop’-bordje op het gazon te lopen en verder zien we nog fraaie dodingen via o.a. een zwembad, een geweer, een bijennest en soort van kanon) en de serieuze toon van het verhaal minder goed tot zijn recht. De pogingen om spanning op te bouwen worden vaak tenietgedaan door flauwe humor en ook de balans ontbreekt.
Dit deel van de film had de humor moeten inperken of juist verder moeten uitdiepen, maar nu levert het voor beide elementen geen bevredigende ervaring op en ook het einde (waarbij uiteindelijk Bill om het leven komt) was niet bevredigend. Misschien ligt dit ook deels aan de acteerprestatie van Theo James (in de dubbelrol van de volwassen Hal en Bill), die ongemakkelijk overkomt.
Van de cast vond ik alleen Christian Convery en Tatiana Maslany leuk spelen en verder zijn er nog twee mooie vrouwen te zien in een piepklein rolletje, namelijk Laura Mennell als de ex-vrouw van Hal die de voogdij krijgt over haar zoon Petey en Corin Clark als de mooie en sexy vrouw die op een avond in een rode bikini in een zwembad van een motel wil gaan zwemmen, maar dodelijk verongelukt (ze ontploft) als ze duikend vanaf een springplank in het zwembad wilt gaan. En verder was het leuk om Elijah Wood te zien in een piepklein rolletje als de nieuwe man van Barbara.
"The Monkey" van regisseur Osgood Perkins is zeker geen volledige flop en zag er zelfs visueel overtuigend uit. De absurde overdrijvingen en het unieke concept van de demonische speelgoedaap maken de film de moeite waard voor een eenmalige kijkbeurt.
